Bakra's naar het einde van de wereld
Door: Angela
17 Maart 2018 | Suriname, Paramaribo
Jaja allemaal,
Weer even een blogje vanuit het tropische Paramaribo. Afgelopen weekend werden we, nou ja ik iedergeval wel, behoorlijk uit onze comfortzone gehaald . Na drie uur rijden, waarvan deels over een onverharde weg met kuilen en drie uur met de boot, kwamen we eindelijk aan bij het onbewoonde eiland Fungu...had het Floortje Dessing gevoel, "Angela naar het einde van de wereld", geen bereik met telefoon dus het hele weekend alleen maar rust, natuur en locals!! Geweldige plek dichtbij de Voltzberg aan de raileighwatervallen. Twee nachten in hangmatten slapen met uitzicht op de rivier, was een hele belevenis en tegelijkertijd ook een behoorlijke uitdaging maarrr we hebben ons er allemaal goed doorheen geslagen. S nachts met een zaklamp op zoek naar het toilet was al een avontuur op zich..... diegene die mij een beetje kennen zullen wel begrijpen waarom . De eerste dag stond de beklimming van de Voltzberg op het programma....lees 16 km wandelen door de jungle!!!! Modderpaden, klimmen over boomstronken....niets bleef ons bespaart. Het uitzicht was mooi maar de laatste 400 meter moest er echt geklommen worden en ging steil omhoog zonder echt mogelijkheden om je goed vast te houden. Aangezien ik last van hoogtevrees heb, ben ik toch maar afgehaakt toen ik zag dat het een behoorlijke klimpartij zou worden. Samen met nog een paar anderen hebben we een uurtje gewacht in de rimboe tot de anderen weer terug waren. S avonds hebben we, dankzij het lobbyen van ons reisgenootje Donna, een prive-concert gekregen van de lokale bevolking , was erg leuk en daarna heerlijk geslapen in de hangmat. Naast de vele uitjes en etentjes moet er natuurlijk ook hard gewerkt worden, afgelopen week ben ik begonnen bij kinderopvang Samuel. Dit is een opvang voor kinderen die geen ouders meer hebben of ouders die niet meer voor hen kunnen zorgen. Oftewel kinderen met een rugzakje, maar in dit geval is kinderen met een backpack beter op z'n plaats plaats . Ik moet zeggen dat ik de eerste keer echt dacht "waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen". De kinderen kennen nauwelijks structuur en zijn behoorlijk agressief.....niet naar mij toe maar onderling kan het behoorlijk hoog oplopen. Vanuit Ecuador ben ik wel wat gewend met straatkinderen, maar dit is wel een categorie PLUS. Samen met een andere vrijwilligster, Donna, proberen we het voor de kids zo leuk mogelijk te maken. En ik moet eerlijk zeggen dat het tot nu toe aardig lukt, want we doen veel activiteiten met hen zoals voetballen, kleuren met de jongsten. De leiding gaf aan dat ze de kinderen niet zo vaak zo rustig bezig zag. Eigenlijk hebben we niets bijzonders gedaan maar zaten er alleen bij met kleuren en hadden een muziekje opgezet. Uiteraard is dat niet de oplossing maar ze hadden toch wel ff quality time, we verdiepen ons niet in waarom het kind hier terecht is gekomen, maar houden het puur alleen bij een activiteit doen. De volgende keer dat we kwamen zei de directrice al dat de kinderen gevraagd hadden of de Bakra meisjes (blanke meisjes) ook weer terug zouden komen.....en dat konden we merken. Ze waren erg blij ons te zien en toen hadden we nog niet eens het speelgoed laten zien dat we meegenomen hadden voor hen. Ook een uitdaging want de kans dat men er elkaar mee om de oren slaat, is vrij groot, maar het ging best goed en ze hebben een uur lang best leuk met elkaar gespeeld. Diezelfde middag zijn we met 4 kinderen naar de huisartsenpost geweest, samen met een vaste medewerker van het tehuis. Ook in dit geval geldt, adem in, adem uit.......want we hebben er wel ruim 2 uur gezeten omdat de dokter pas een uur later kwam opdagen. Uiteindelijk mochten wij met alle kinderen tegelijk naar binnen en de zalfjes en poedertjes vlogen de toonbank over. Zonder echt goed door te vragen, was het gelijk al "oh ja, ik schrijf wel even een zalfje of druppels voor". En privacy.........nog nooit van gehoord. Het hele dossier, van psychische - tot en met fysieke klachten van de kinderen werd opgerammeld door de huisarts waar wij en alle andere kinderen gewoon bij zaten. Maar volgens mij is dat normaal hier dus lekker laten gaan. Toen moesten we nog naar de apotheek, ook een lange zit maar toen heb ik even ingegrepen want de kinderen begonnen nu vervelend te worden en dat is ook logisch na zoveel wachten en hangen. Heb de vaste medewerker voorgesteld dat ik alvast 2 kinderen mee zou nemen zodat zij alleen met de 2 meisjes naar het tehuis terug zou lopen. Dat vond ze een prima idee en Donna en ik ook haha. Maar ik vond lopen ook niet meer zo'n goed idee want ik was er helemaal klaar mee en we zijn heerlijk in de taxi terug gegaan naar het tehuis met de 2 jongens. De jongens met ons erbij in de taxi gezet en ze wisten niet wat hen over kwam en vonden het natuurlijk een belevenis. Tja dat krijg je als je geen 20 meer bent .....
Was een druk weekje en de tijd vliegt voorbij, mij te snel maar schijnt een goed teken te zijn . Afgelopen week is Marjan, een van de andere vrijwilligsters, al weer naar huis gegaan en volgende week gaan Margret, Melanie en Donna naar huis. Zal wel ff wennen zijn, maar als het goed is wordt het appartement vanaf de 20ste weer gevuld met een nieuwe lichting dus dat gaat vast wel goedkomen. Dit weekend hebben we Berg en Dal op de planning staan, heerlijk nachtje in een lodge in het binnenland aan de rivier. Lekker relaxen of avontuurlijke dingen doen maar natuurlijk ook heerlijk eten !
Hoop dat het bij jullie ook goed gaat en dat de lente eindelijk jullie kant eens opkomt.
Ga weer ff verder dus Mo Syi, tot gauw!
Weer even een blogje vanuit het tropische Paramaribo. Afgelopen weekend werden we, nou ja ik iedergeval wel, behoorlijk uit onze comfortzone gehaald . Na drie uur rijden, waarvan deels over een onverharde weg met kuilen en drie uur met de boot, kwamen we eindelijk aan bij het onbewoonde eiland Fungu...had het Floortje Dessing gevoel, "Angela naar het einde van de wereld", geen bereik met telefoon dus het hele weekend alleen maar rust, natuur en locals!! Geweldige plek dichtbij de Voltzberg aan de raileighwatervallen. Twee nachten in hangmatten slapen met uitzicht op de rivier, was een hele belevenis en tegelijkertijd ook een behoorlijke uitdaging maarrr we hebben ons er allemaal goed doorheen geslagen. S nachts met een zaklamp op zoek naar het toilet was al een avontuur op zich..... diegene die mij een beetje kennen zullen wel begrijpen waarom . De eerste dag stond de beklimming van de Voltzberg op het programma....lees 16 km wandelen door de jungle!!!! Modderpaden, klimmen over boomstronken....niets bleef ons bespaart. Het uitzicht was mooi maar de laatste 400 meter moest er echt geklommen worden en ging steil omhoog zonder echt mogelijkheden om je goed vast te houden. Aangezien ik last van hoogtevrees heb, ben ik toch maar afgehaakt toen ik zag dat het een behoorlijke klimpartij zou worden. Samen met nog een paar anderen hebben we een uurtje gewacht in de rimboe tot de anderen weer terug waren. S avonds hebben we, dankzij het lobbyen van ons reisgenootje Donna, een prive-concert gekregen van de lokale bevolking , was erg leuk en daarna heerlijk geslapen in de hangmat. Naast de vele uitjes en etentjes moet er natuurlijk ook hard gewerkt worden, afgelopen week ben ik begonnen bij kinderopvang Samuel. Dit is een opvang voor kinderen die geen ouders meer hebben of ouders die niet meer voor hen kunnen zorgen. Oftewel kinderen met een rugzakje, maar in dit geval is kinderen met een backpack beter op z'n plaats plaats . Ik moet zeggen dat ik de eerste keer echt dacht "waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen". De kinderen kennen nauwelijks structuur en zijn behoorlijk agressief.....niet naar mij toe maar onderling kan het behoorlijk hoog oplopen. Vanuit Ecuador ben ik wel wat gewend met straatkinderen, maar dit is wel een categorie PLUS. Samen met een andere vrijwilligster, Donna, proberen we het voor de kids zo leuk mogelijk te maken. En ik moet eerlijk zeggen dat het tot nu toe aardig lukt, want we doen veel activiteiten met hen zoals voetballen, kleuren met de jongsten. De leiding gaf aan dat ze de kinderen niet zo vaak zo rustig bezig zag. Eigenlijk hebben we niets bijzonders gedaan maar zaten er alleen bij met kleuren en hadden een muziekje opgezet. Uiteraard is dat niet de oplossing maar ze hadden toch wel ff quality time, we verdiepen ons niet in waarom het kind hier terecht is gekomen, maar houden het puur alleen bij een activiteit doen. De volgende keer dat we kwamen zei de directrice al dat de kinderen gevraagd hadden of de Bakra meisjes (blanke meisjes) ook weer terug zouden komen.....en dat konden we merken. Ze waren erg blij ons te zien en toen hadden we nog niet eens het speelgoed laten zien dat we meegenomen hadden voor hen. Ook een uitdaging want de kans dat men er elkaar mee om de oren slaat, is vrij groot, maar het ging best goed en ze hebben een uur lang best leuk met elkaar gespeeld. Diezelfde middag zijn we met 4 kinderen naar de huisartsenpost geweest, samen met een vaste medewerker van het tehuis. Ook in dit geval geldt, adem in, adem uit.......want we hebben er wel ruim 2 uur gezeten omdat de dokter pas een uur later kwam opdagen. Uiteindelijk mochten wij met alle kinderen tegelijk naar binnen en de zalfjes en poedertjes vlogen de toonbank over. Zonder echt goed door te vragen, was het gelijk al "oh ja, ik schrijf wel even een zalfje of druppels voor". En privacy.........nog nooit van gehoord. Het hele dossier, van psychische - tot en met fysieke klachten van de kinderen werd opgerammeld door de huisarts waar wij en alle andere kinderen gewoon bij zaten. Maar volgens mij is dat normaal hier dus lekker laten gaan. Toen moesten we nog naar de apotheek, ook een lange zit maar toen heb ik even ingegrepen want de kinderen begonnen nu vervelend te worden en dat is ook logisch na zoveel wachten en hangen. Heb de vaste medewerker voorgesteld dat ik alvast 2 kinderen mee zou nemen zodat zij alleen met de 2 meisjes naar het tehuis terug zou lopen. Dat vond ze een prima idee en Donna en ik ook haha. Maar ik vond lopen ook niet meer zo'n goed idee want ik was er helemaal klaar mee en we zijn heerlijk in de taxi terug gegaan naar het tehuis met de 2 jongens. De jongens met ons erbij in de taxi gezet en ze wisten niet wat hen over kwam en vonden het natuurlijk een belevenis. Tja dat krijg je als je geen 20 meer bent .....
Was een druk weekje en de tijd vliegt voorbij, mij te snel maar schijnt een goed teken te zijn . Afgelopen week is Marjan, een van de andere vrijwilligsters, al weer naar huis gegaan en volgende week gaan Margret, Melanie en Donna naar huis. Zal wel ff wennen zijn, maar als het goed is wordt het appartement vanaf de 20ste weer gevuld met een nieuwe lichting dus dat gaat vast wel goedkomen. Dit weekend hebben we Berg en Dal op de planning staan, heerlijk nachtje in een lodge in het binnenland aan de rivier. Lekker relaxen of avontuurlijke dingen doen maar natuurlijk ook heerlijk eten !
Hoop dat het bij jullie ook goed gaat en dat de lente eindelijk jullie kant eens opkomt.
Ga weer ff verder dus Mo Syi, tot gauw!
-
18 Maart 2018 - 18:56
Irene:
Mooi avontuur meis, echt gaaf! Lekker verder gaan met genieten en mooie verhalen schrijven. -
18 Maart 2018 - 21:35
José:
Haaa Angela, wat een avontuur, ik zie het helemaal voor me, mooi geschreven!! Maar klinkt ook wel pittig me de kindjes. Fijn dat je er niet alleen voor staat -
18 Maart 2018 - 22:19
Bertine:
Wat een avontuur, slapen in een hangmat in de jungle.... Geen last van enge beesten?
Het klinkt idd ook wel pittig met die kindjes maar zo te lezen zijn ze dol op jou, dat had ik ook niet anders verwacht
Mooi verhaal weer! -
18 Maart 2018 - 23:15
Geke :
Hey Angela!!
Super om te lezen weer!
Slapen in een hangmat en met een zaklantaarn op zoek naar het toilet.. -
18 Maart 2018 - 23:19
Geke :
Dat is idd buiten je comfortzone, super stoer!
Leuk om te lezen hoe jullie leuke dingen doen met deze kindjes..
Hopelijk heb je snel weer gezellige dames in je appartement, mooi verhaal!
Groetjes, Xx! -
21 Maart 2018 - 10:52
Inge:
Mooi verhaal Angela! Klinkt allemaal goed, wat zal de tijd vliegen! Geniet er maar van. xx -
21 Maart 2018 - 11:58
Simone:
Jemig wat een verhaal!! Stoer hoor, plezier nog! Liefs -
21 Maart 2018 - 21:16
Anjo:
Aaah super leuk om te lezen weer. Fijn dat jullie er kunnen zijn vd kinderen. Tuurlijk zijn ze gek op jou.
Ooh ik krijg een déjà vu....camping en zaklamp naar het toilet -
21 Maart 2018 - 21:16
Anjo:
Aaah super leuk om te lezen weer. Fijn dat jullie er kunnen zijn vd kinderen. Tuurlijk zijn ze gek op jou.
Ooh ik krijg een déjà vu....camping en zaklamp naar het toilet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
